Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

Το οργανωμένο έγκλημα και οι χαύνοι πολιτικοί-πολίτες...


Η είδηση πέρασε στα «ψιλά» των εφημερίδων. Σχεδόν «θάφτηκε». Αναμενόμενο ήταν καθώς και οι «κεραυνοί» προέρχονταν από τον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, επικεφαλής της Αρχής για το «ξέπλυμα μαύρου χρήματος», κ. Παναγιώτη Νικολούδη, ο οποίος στην περιγραφή του στα μέλη της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής κυριολεκτικά κατακεραύνωσε την οικονομική ελίτ της χώρας ως αποκλειστικά υπεύθυνη για τη λεηλασία της πατρίδας, σε αγαστή συνεργασία με τους μιντιάρχες και την πολιτική-κομματική τάξη.
Οι αποκαλύψεις...
του ανώτατου δικαστικού λειτουργού σε ένα καθεστώς ευνομούμενου κράτους και δημοκρατίας θα είχαν προκαλέσει πολιτικό σεισμό, όμως στην Ελλάδα της διαφθοράς (αρπαχτής) και της παρακμής άπαντες παρέμειναν στις θέσεις τους. Δεν εκπλήσσει το αποτέλεσμα, ούτε βέβαια εκπλήσσει η χρεοκοπία της πατρίδας, όταν το υπαίτιο πολιτικό σύστημα της καταστροφής παραμένει σχεδόν ανέπαφο (και ατιμώρητο ποινικά). Και όχι μόνο∙ είναι το ίδιο (άλλο παράδοξο κι αυτό) που επιχειρεί (υποτίθεται) να διασώσει την Ελλάδα και να την βγάλει από την κρίση.
Πως περιέγραψε ο κ. Νικολούδης τα εγκλήματα του λευκού κολάρου την περίοδο 2007-2009, τις παραμονές δηλαδή της ελληνικής χρεοκοπίας; Πολύ απλά: ότι τα τραπεζικά ιδρύματα για λογαριασμό των στελεχών τους καταλήστευαν τις καταθέσεις (των πολιτών) οι οποίες στη συνέχεια εξαφανίστηκαν μέσω offshore εταιριών. Όλο αυτό το κόλπο, σύμφωνα με τον επικεφαλής της Αρχής για την Καταπολέμηση της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, έγινε με την συγκάλυψη των μίντια και την ανοχή της πολιτικής ελίτ. Μάλιστα ο κ. Νικολούδης ανέφερε ότι υπάρχει περίπτωση ιδιοκτήτη τράπεζας με 152 τέτοιες εξωχώριες εταιρείες, και σημείωσε ακόμη ότι «οι πρωταγωνιστές αυτών των δραστηριοτήτων δεν φορούν μάσκα όπως οι κοινοί ληστές των τραπεζών, ούτε κρατούν καλάσνικοφ, αλλά φοράνε μάσκες που είναι ο ασύλληπτος αριθμός των offshore εταιριών».
Δεν γνωρίζω αν ο κ. Αντεισαγγελέας ανέφερε στους βουλευτές το όνομα του κ. τραπεζίτη με τις 152 εξωχώριες εταιρίες (σιγά μην τους το έλεγε), αλλά, δεν είναι απορίας άξιο ότι παραμένει ανεξέλεγκτος; (το «απορίας άξιο» είναι σχήμα λόγου εάν πρόκειται περί βασικού πυλώνα του πολιτικού-οικονομικού συστήματος).
Βέβαια αυτή η καταλήστευση του χρήματος ιδιωτικού ή δημόσιου χρήματος δεν έγινε μόνο τη συγκεκριμένη διετία. Προϋπήρξε μια ολόκληρη 20ετία εγκλήματος του λευκού κολλάρου, που αναπόδραστα δεν θα οδηγούσε πουθενά αλλού παρά στην οδυνηρή κατάληξη της χρεοκοπίας.
Οι πάντες πλέον γνωρίζουμε: κεντρικό ρόλο στη «διανομή» του χρήματος είχαν ορισμένοι επιχειρηματίες που κατά σύμπτωση ήταν παράλληλα ιδιοκτήτες των κυριότερων Μέσων Ενημέρωσης. Παράχθηκε ως εκ τούτου μια τριγωνική σύζευξη, που εν πολλοίς λειτούργησε ως μέγγενη της Ελλάδος. Κόμματα-Τράπεζες-Μέσα Ενημέρωσης, ήταν το αμαρτωλό ισοσκελές τρίγωνο. Η πολιτική εξουσία χρηματοδοτούσε το πιστωτικό σύστημα, οι τράπεζες «δανειοδοτούσαν» τα Μέσα Ενημέρωσης και τα μίντια υποστήριζαν το πολιτικό κατεστημένο (χειραγωγώντας με την ενημέρωση τους πολίτες). Η μακροχρόνια αυτή διαπλοκή, ροή χρήματος και εξουσίας, με όλα τα προειρημένα, μετέτρεψαν αφενός μεν το δημοκρατικό πολίτευμα (κατ' επίφαση) σε ολιγαρχικό (των σύγχρονων κοτζαμπάσηδων), και οδήγησαν αφετέρου την πατρίδα κατευθείαν στα βράχια της οικονομικής καταστροφής, εμβαθύνοντας ταυτόχρονα τα θεμέλια της υποταγής και της εξάρτησης. Και να πω και τούτο: εάν οι δανειστές-τοκιστές της υπόδουλης πατρίδας κατά την διάρκεια της Εθνεγερσίας αντικαταστάθηκαν, και τη θέση των Άγγλων έχουν πάρει σήμερα η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή όπως αλλιώς λέγονται, αυτό δεν άλλαξε τους όρους υποτελείας. Ένας ραγιαδισμός απαρέγκλιτος από την εποχή της τουρκοκρατούμενης Ελλάδος και τους επαναστατικούς χρόνους του 1821 μέχρι τα σήμερα... Και το δυστύχημα, παρά την όποια «κινητικότητα» που παρατηρείται, είναι ότι δεν φαίνεται να σπάει το απόστημα.
Όμως, στη πατρίδα (τι κρίμα κι αυτό) ενδημεί το «άκρον άωτον» της χαύνωσης. Ημών των πολιτών και των πολιτικών. Κάποιοι από τους πολίτες ενθουσιωδώς θα αποδέχονταν (εκλογικά) την επιστροφή των αποδεδειγμένα καταστροφέων της Ελλάδος, και κάποιοι πολιτικοί (εκ των καταστροφέων) θεωρούν ακόμη τους εαυτούς τους ως δυνάμενους να σώσουν τη χώρα! Μια τέτοια αποθέωση της μούρλιας διάβασα στο «Έθνος», όπου η εφημερίδα φιλοξενούσε άρθρο του κ. Σημίτη. Αξίζει να σας πω τι μας είπε ο άνθρωπος : « η Ελλάδα ξοδεύει περισσότερο από ότι παράγει. Η οικονομική πολιτική προσαρμοζόταν κατά κανόνα στα αιτήματα διαφόρων κοινωνικών ομάδων. Αποτέλεσμα ήταν το κράτος παροχών, η πελατειακή πολιτική και η πλημμύρα συντεχνιακών ομάδων. Συνέπεια ήταν τα συνεχή ελλείμματα των προϋπολογισμών, των ισοζυγίων πληρωμών, το αυξανόμενο δημόσιο χρέος και η σημερινή κρίση. Το πολιτικό-οικονομικό-κοινωνικό σύστημα παραμένει όμως περίπου το ίδιο παρόλο που χρεοκόπησε αμετάκλητα».
Τώρα τι να πω και τι να πείτε. Μήπως αυτός ο άνθρωπος δεν διετέλεσε πρωθυπουργός κάπου 6 χρόνια και δεν ξέρω εγώ πόσα άλλα χρόνια βασικός υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ; Μήπως κάνω λάθος; Για αυτό σας λέω, θα τα χάσουμε με δαύτους. Και καμία φορά, σκέπτομαι, ότι είμαστε άξιοι της τύχης μας όταν καθόμαστε και ακούμε (και αναπολούμε) όλους τους τέως πρωθυπουργούς. Τέλος πάντων. Συνέλληνες υπομονή! Ο Θεός της Ελλάδος είναι μεγάλος. Καλή σας εβδομάδα.
 Από τον Στέλιο Παρασκευόπουλο

 http://zeronews.gr/
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...