Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Στη διαδρομή βιώναμε το αντίθετο, αφού ο εκάστοτε πρωθυπουργός ασκούσε την εξουσία προς όφελος των
κομματικών στελεχών και φίλων με κύριο τομέα δόξης εκείνο των διορισμών. Κι’ αν δεν επαρκούσαν οι υφιστάμενες θέσεις, δημιουργούσε νέες για να βολευτούν οι «ημέτεροι» με το βλέμμα στις επόμενες εκλογές, όπου εξηντλείτο η διορατικότητα.
Με τα Μνημόνια ανεκάλυψαν οι πωλητικοί ότι πρέπει ο Δημόσιος Τομέας να συρρικνωθεί, πρωτίστως με την κατάργηση άχρηστων οργανισμών. Ο αρμόδιος επί του θέματος τότε Αντιπρόεδρος άνευ χαρτοφυλακίου Πάγκαλος ουδέν έπραξε, μολονότι διεκήρυσσε ότι το «Μνημόνιο είναι ευτυχία». Αντιθέτως, επέτρεψε επί θητείας του να ιδρυθούν 43 νέοι οργανισμοί και να διορισθούν 23.000 υπάλληλοι. Και τούτο εν μέσω ακαταπαύστων συζητήσεων για απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων.
Μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει τίποτε προς την κατεύθυνση αυτή. Ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι, αλλά το θέμα συνεχίζει να λιμνάζει. Μέχρι και τους επίορκους δεν μπορούν να απολύσουν, πράγμα που δείχνει πόσο καλά είναι κατοχυρωμένα τα εργασιακά δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων σε αντίθεση με εκείνα των ιδιωτικών υπαλλήλων. Τρανή απόδειξη η οργή του δημάρχου Αθηναίων, ο οποίος διαμαρτυρήθηκε προ ημερών, επειδή η ποινική δίκη εναντίον επίορκου δημοτικού υπαλλήλου ανεβλήθη για 9η φορά. Βλέπεις, ο δημόσιος [εν ευρεία εννοία] υπάλληλος δεν μπορεί να απολυθεί πριν καν δικασθεί και τελεσιδικήσει η εις βάρος του καταδικαστική απόφαση, ενώ ο ιδιωτικός υπάλληλος απολύεται με μόνη την υποβολή μήνυσης εναντίον του.
Φημολογείται ότι δίνονται ομηρικές μάχες μεταξύ της κυβέρνησης και της τρόικα για τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Και τούτο παρά το γεγονός ότι ο κ. Στουρνάρας είχε δηλώσει ότι είναι αδύνατη η επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, όταν ο έτερος συμβαλλόμενος δεν επιθυμεί να διαπραγματευθεί. Τώρα τί έγινε ρε παιδιά και καταφέρατε να πείσετε τον έτερο συμβαλλόμενο να διαπραγματευθεί;
Όλα, λοιπόν, για τους δημοσίους υπαλλήλους. Δύσκολη η απόλυση που γίνεται ακόμη πιο δύσκολη, όταν θα πρέπει να αποφασισθεί ποιοί θα απολυθούν. Είναι προφανές για κάθε καχύποπτο πολίτη ότι το θέμα δεν είναι ο πόνος του φιλεύσπλαχνου κράτους-εργοδότη που δεν θέλει να απολύσει υπαλλήλους, αλλά το ποιοί θα απολυθούν. Οι γαλάζιοι ή οι πράσινοι; Τόσο δύσκολο είναι αυτό ρε παιδιά; Αφού στους διορισμούς σε διοικήσεις οργανισμών, Γραμματείες κ.λπ. η σχέση είναι πλέον 2 [ΝΔ] προς 1 [ΠΑΣΟΚ], δεν θα πρέπει στις απολύσεις να τηρηθεί η ίδια η σχέση, αλλά αντίστροφη; Απολύονται 2 του ΠΑΣΟΚ και 1 της ΝΔ.
Και σεις οι παρουσιαστές των ειδήσεων, πείτε πράμα και για το 1,5 εκ. των απολυμένων ιδιωτικών υπαλλήλων, όταν δακρύζετε για τους καημένους τους δημοσίους υπαλλήλους που θα απολυθούν και για τα προς κατάργηση ελλείψει χρημάτων νηπιοτροφεία, στη φροντίδα των οποίων εναποθέτουν τα παιδιά τους οι τραγικοί άνεργοι γονείς του Ιδιωτικού Τομέα.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
Υ.Γ. Η θέση μου είναι παλαιόθεν γνωστή. Δεν θέλω να χάνει κανείς τη δουλειά του. Είναι, όμως, αποκρουστικό και όχι απλώς υποκριτικό να βομβαρδίζομαι κάθε μέρα με πληροφορίες σχετικές με την απόλυση δημοσίων υπαλλήλων, όταν υπάρχει 1,5 εκ. ανέργων στον ιδιωτικό τομέα, αριθμός που αυξάνει καθημερινά, και, ακόμη χειρότερα, όταν 200.000 εξ αυτών, κυρίως νέοι και δη επιστήμονες, έχουν ήδη λάβει την άγουσα δια την Εσπερίαν προς ανεύρεση εργασίας.
